De stille getuigen van Venlo

Diny Peulen is weken na de dood van René Steegmans uit Venlo nog steeds niet de oude. ,,Ik droom nog vaak van die dode jongen op straat. René is mijn held, hij kwam voor mij op en nu is hij er niet meer.'' Annie Peters, de supermarktmanager die René z'n pols voelde, bezoekt regelmatig een psycholoog die haar leert inzien dat 'ze heeft gedaan wat ze kon' toen René zwaargewond op straat lag.

Getuigen
Zembla sprak met de getuigen van de dood van René Steegmans, de 22-jarige student uit Venlo. Kort na zijn overlijden werd die getuigen onverschilligheid verweten, omdat ze niet hadden ingegrepen. Zij werden als medeschuldig en als lafaards beschouwd. In documentaire 'De stille getuigen van Venlo' vertellen de omstanders wat er op 22 oktober werkelijk gebeurde.

De bejaarde Diny Peulen is de vrouw waar het allemaal om begon. Die bewuste dag rijdt Peulen in haar invalidenwagen naar supermarkt Jan Linders. Daar wordt ze bijna omver gereden door twee jongens op een scooter. René Steegmans wijst de jongens terecht. Ze moeten respect hebben voor oudere mensen, zegt hij. Daarop ontstaat een gevecht. Als René op de grond ligt, blijft een van de jongens doorgaan met slaan en niemand grijpt in. ,,In korte tijd vielen er een paar hele harde klappen, het ging zo snel, we stonden aan de grond genageld'', zegt Peter van Soest, klant van de supermarkt.

Rotschop
De zaak trok nationaal de aandacht. In de kranten en op televisie werd er schande van gesproken dat niemand René hielp. Minister Remkes van Binnenlandse Zaken stelde zelfs dat hij voor de dader een 'gigantische rotschop' in petto zou hebben gehad. ,,Dat moeten die omstanders zich niet zo aantrekken. Ik sta er nog steeds achter. Een minister moet zoiets kunnen zeggen, anders komt de discussie nooit op gang", zegt Remkes in Zembla.

Makkelijk praten
Remkes heeft overigens veel kwaad bloed gezet bij de omstanders. Marleen Hoogland, klant van de supermarkt: "De minister en vele anderen hebben makkelijk praten. Zij waren er niet bij. Het is heel pijnlijk en frustrerend als je op straat wordt aangesproken met de vraag waarom je niets deed. Ik heb gegild en geroepen dat ze moesten stoppen, meer kon ik niet doen. Het ging allemaal zo snel.''